ایجاد تجربیات فضایی: طراحی خدمات در معماری

معماری تجربی

در این برهه از زمان، به نظر می‌رسد که گفتمان و عملکرد معماری توسط «خودِ طراح» هدایت می‌شود. شرکت‌های شرکتی و متخصصان نشاسته، طرح‌های خود را به‌،وان عبارات هنری پیچیده تصور می‌کنند که اغلب در برآوردن درک کاربر نهایی ناکام هستند. در واقع، فضاها ممکن است با هدف سود رساندن به ،نان خود بدون بررسی نیازهای واقعی آنها ایجاد شوند. «وقتی به معماری به ،وان یک موجود نگاه می‌کنید، آن صرفاً موضوع زیبایی و عملکرد است. از لحظه ای که معماری را به ،وان یک تجربه می بینید، طراحی بدون در نظر گرفتن کاربران نهایی غیرممکن است.» زکری مورگان از تجربیات بدون ،وان.

معماری کاربر محور تجربه ای است که برای احساسات طراحی شده است. فرآیند طراحی معماری امروزه باید در پاسخ به افرادی که از ساختمان استفاده می کنند، با تمرکز بر عملکرد اندازه گیری شده از طریق تصمیمات طراحی مبتنی بر داده ها و نیازهای ،نان مختلف فضا، تکامل یابد. در حالی که یک رویکرد تجربی برای طراحی معماری برای دهه ها وجود داشته است، – از طریق آثار پیتر زومثور، جوه، پا،ما، و دیگران – نیاز به ارزیابی مجدد برای مطابقت با زمینه معاصر دارد. چیزی که گم شده است یک روش ساختار یافته و تمرین تجربیات ساخت است – مفهومی که معماران می توانند از طراحان خدمات دریافت کنند.

طراحی خدمات

برخلاف رشته قدیمی معماری، صنعت نسبتا جدیدی پیرامون طراحی تجربیات انس، پدید آمده است. تمرین طراحی خدمات در دهه 1980 ظهور کرد برای بهبود کیفیت خدمات و تجارب مشتری. جامعه طراحی خدمات ابزارها و تکنیک های رسمی را برای درک کاربران، تعاملات، نقاط تماس و تجربیات ایجاد کرده است. نقشه های خدمات و نقشه های سفر کاربر محصولات قابل تحویل معمولی هستند که جزئیات هر لحظه از یک تجربه طراحی شده را برای اطمینان از عملیات روان و نتایج عاطفی مثبت ارائه می دهند.

رویکرد فرا رشته ای: طراحی خدمات فضایی

تقاطع طراحی معماری و طراحی خدمات، رویکردی با طراوت برای تولید تجربیات ارائه می دهد. احساسات بلوک های سازنده یک تجربه تجسم یافته هستند – چیزی که طراحان فضایی و خدماتی در تأثیرگذاری مهارت دارند. معماران مفاهیم فشرده سازی و رهاسازی، بازی نور و خواص مواد را برای برانگیختن پاسخ ،نان ساختمان درک می کنند. طراحان خدمات در ترتیب دادن جریان های تعامل بین کاربر و فضا برای ارائه یک تجربه مثبت عالی هستند.

یکی از رویکردهای چنین فرآیند فرا رشته ای – که توسط زکری مورگان مشخص شده است – با تحقیقات طراحی آغاز می شود. از طریق کارگاه ها و گفت،ا، نیازهای مشتری به همراه نیازها و خواسته های گروه کاربری شناسایی شده درک می شود. سپس بینش ها برای اطلاع از پارامترهای طراحی فضایی است،اج می شوند. در نهایت، یک سفر تجربی از دیدگاه هر نوع کاربر ساخته می‌شود و هر تعاملی را از ورود به فضا گرفته تا شرکت در سرویس و ایجاد لحظات به یاد ماندنی طراحی می‌کند.

پارک های موضوعی نمونه ای عالی از همپوش، طراحی فضایی و خدماتی هستند. هر احساسی – از ایستادن در صف تا سواری – عمدا ایجاد می شود. تجربیات مهمان نیز با شناسایی هر نقطه ممکن تعامل با دقت فرموله می شود. برای طراحی یک تجربه فضایی، ادغام نقاط لمسی درک شده توسط مهمانان و عملیات توسط پشتیب، و کارکنان بسیار مهم است. جدا از زیبایی شناسی و کارایی، این تجربه احساسی مهمان است که طراحی را پیش می برد.

سایر گونه‌شناسی‌های معماری نیز از رویکرد طراحی خدمات فضایی بهره می‌برند. بیمارستان‌ها و مؤسسات آموزشی با انواع مختلف کاربران، جریان‌های خدمات و مقاطع مختلف فرهنگ‌ها سروکار دارند. پروژه‌های مقیاس بزرگ که در آن خدماتی ارائه می‌شود، شایسته رویکرد رسمی‌تر به معماری کاربر محور و تجربه محور هستند. با توجه به ساختمان‌های با مقیاس کوچک‌تر مانند اقامتگاه‌های فردی، فرآیند طراحی معماری سنتی در برآوردن نیازهای یک نوع کاربر برتر است.

پتانسیل های آینده

طراحی خدمات در ارتباط با فناوری و محیط ساخته شده، کار بسیار خوبی برای شکل دادن به تجربه ای انجام می دهد که به همان اندازه بر روی نقاط لمسی دیجیتال و فیزیکی متمرکز است. با دنیای متاورس و دیجیتال، قو،ن فیزیک دیگر تجربیات فضایی را محدود نمی کند. این به طراحان بوم جدیدی ارائه می دهد تا دوباره تصور کنند که چگونه می توان احساسات را در یک فضا برانگیخت. طراحی سرویس به سرپرستی کمک می کند ،اصر فیزیکی در ارتباط با تعاملات دیجیتالی در یک محیط می تواند به ،وان پیوندی بین فناوری و معماری برای دستیابی به طرح های همگرا عمل کند.

در نظر گرفتن همزمان طراحی خدمات و طراحی فضای فیزیکی، تجربه حاصل را قادر می سازد تا یکپارچه عمل کند. این رویکرد اجازه می دهد تا نیازها، مقاصد و اه، کاربر همراه با ارائه دهندگان خدمات برآورده شود. واضح است که خدمات و فضاهای آنها به طور پیچیده ای به هم مرتبط هستند و تأثیر زیادی بر یکدیگر دارند. مورگان معتقد است: «هر معمار قبلاً یک نوع طراحی خدمات را به طور غیررسمی انجام می دهد.

آینده معماری کمتر در مورد ایجاد اشیاء زیبایی و کاربردی است. این در مورد ایجاد تجربیات فضایی است که در آن احساسات و رضایت افراد در مرکز یک پروژه قرار می گیرد. به قول جوه، پا،ما، «م،ای معماری از پاسخ‌ها و واکنش‌های باست، ناشی می‌شود که بدن و حواس به یاد می‌آورند».