درهای ساحل: از زنگبار تا عمان

یک ویژگی تعیین کننده از معماری سواحل سواحیلی – جدا از ساختمان‌های سنگی مرج، و تیرک‌های حرا که برای ساختن این سازه‌ها استفاده می‌شود – بدون شک درهای تزئین شده‌ای است که معمولاً در سراسر این منطقه ساحلی یافت می‌شود. این درها با تزئینات غنی، و از نظر تاریخی اغلب با م،ی، جدا از عملکرد مفیدتر ورودی، نشان دهنده موقعیت و ثروت نیز بودند. از این ساحل سواحیلی تا شبه جزیره ،ستان، این درهای سواحل بسیار نشانگر موقعیت آنها، نماینده تجارت و مهاجرت است.

+ 6

سواحل شرق آفریقا، در طول قرن دوازدهم و سیزدهم، به شبکه ای از مراکز تجاری به هم پیوسته تبدیل شده بود، زیرا کالاها بین قاره آفریقا، شبه قاره هند، خاورمیانه و خاور دور مبا، می شد. در نتیجه، ،ت شهرهای لامو و زنگبار قدرتمند شدند، و این تا حدی به اکتشافات خارجی منجر شد، زیرا ساحل تحت کنترل پرتغالی‌ها و بعداً ،ت عم، قرار گرفت.

این توسعه دست به دست هم با ایجاد اقتصادهای مزرعه – و تجارت برده در قرن نوزدهم با افزایش مقیاس تولید میخک، منبع اولیه کار را در بافت زنگباری حفظ کرد. با این ،یب ظلم و ثروت، درب امضای زنگبار که امروز می شناسیم، به وجود آمد. صنعتگران سواحیلی که در ساحل سواحیلی متولد شده و آموزش دیده اند، درگاه هایی را حکاکی کرده اند که به اصول طراحی پایبند بوده و در طول نسل ها رعایت شده است، اصولی که تا قبل از اوا، قرن نوزدهم دارای یک قاب مستطیل شکل با لنگه ای مستقیم بود. این سبک قبلی بیشتر هندسی بود، با نقوش تزئین شده، هرچند محدود. در اوا، قرن نوزدهم، طبقه نخبگان، که به دنبال بیان صریح ثروت خود بودند، به این سنت چند صد ساله روی آوردند، ارتفاع درها را افزایش دادند، و تغییراتی را در سبک ایجاد ،د، زیرا این چهارچوب های جدیدتر استفاده از لنگه های قوسی و قوسی را نشان می دادند. افزایش قابل توجه در جزئیات تزئینی.

در حالی که سلطنت عمان به دست آورد کنترل رسمی زنگبار در سال 1689، به ،وان سرزمین هایی با تنها 2629 مایل دریایی بین آنها، بازرگان، از شبه جزیره ،ستان – شامل عمان – وارد شده بودند تماس منظم با زنگبار در سواحل شرق آفریقا از قرن اول پس از میلاد. در نتیجه، فرهنگ و در نتیجه معماری این دو مکان بسیار به هم مرتبط است. را درها بر روی ساختمان های باست، سلطنت عمان، مانند درهای زنگباری بعدی، بسیار آراسته شده بود. صنعتگران عم، علاوه بر سلام و اشعار، آیاتی از قرآن را روی این درها حک می ،د. اشاره به منبع دقیقی که بر طراحی اینها تأثیر گذاشته است درها با این حال، اغلب دشوار است، اما گواهی بر سابقه عمیق تجارت بین فرهنگی است.

عالمان به وجود درهای غیرقابل انکار سواحیلی در مسقط پایتخت عمان اشاره کرده اند و درهای بسیاری از عمان، منطقه شبه جزیره ،ستان یا خلیج ، – که اغلب تصور می شود الهام بخش درهای سواحل سواحیلی بوده اند، احتمالاً از شرق صادر شده اند. سواحل آفریقا به منطقه عمان. چوب این درها به دلیل اینکه منطقه ای نسبتاً بدون درخت است، عمدتاً از هند و شرق آفریقا وارد می شد. تفاوت سبک و جنس قابل توجهی را می توان در استفاده از ف، در درهای عم، یافت که هم برای اه، تزئینی و هم برای اه، ساختاری استفاده می شود. کوبنده های در ساخته شده از آلیاژ مس دارای کتیبه ها و نقوش ،ی بودند، در حالی که در زنگبار، برنج و سایر اتصالات ف،ی تا قبل از اوا، قرن نوزدهم تقریباً در این منطقه ناشناخته بودند، که به احتمال زیاد توسط سلطان زنگبار در آن زمان، سید برقش بن سعید ال بوسعیدی، که یکی از نمادین ترین بناهای شهر سنگی را ساخت-بیت العجایب.

درهای آماده از هند – که غالباً با پوشش گیاهی تزئین می شدند – به عمان وارد شد که به ،ه خود بر ال،ا و نقوشی که منبت کاران عم، اتخاذ می ،د تأثیر گذاشت. در زنگبار، سلطان سید برغاش که برای مدتی در هند تبعید شده بود، پس از بازگشت به زنگبار به دنبال تقلید از معماری راج هندی بود، حتی یک صنعتگر هندی را مأمور ساخت درهای کاخ تشریفاتی بیت العجایب کرد. در این درها نقوش گیاهی مشخصه طراحی هندی در آن زمان دیده می شود که با لنگه های قوسی پوشانده شده است.

پیوندهای تاریخی اجتماعی و سیاسی بین عمان و زنگبار گسترده و بسیار پیچیده است. درهای این ایالت‌های ساحلی – از طریق کنده‌کاری‌های باروک و چوب – این روایت‌هایی از تجارت، مهاجرت، ثروت و امپراتوری است.

یادداشت ویراستار: این مقاله در ابتدا در 18 نوامبر 2022 منتشر شده است.