مرکز هنر روح / TEMP

توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. این مرکز هنری که توسط یک مدیر سابق رسانه‌ای تأسیس شده است، آ،ین تأسیسات در منطقه 798 پکن است. این بنا که در یکی از ساختمان‌های خیابان اصلی قرار دارد، نمادی از تاریخ است که نمادی از مشارکت صنعتی شوروی، آلمان و چین از دهه 1950 است. در دهه 90، این سازه‌های باهاوس به بستری برای یک جامعه هنری جسور تبدیل شد و راه را برای محله‌ای که میزبان گا،ی‌ها و بوتیک‌های پیشرفته بود هموار کرد. این پروژه نام خود را از “sòng 頌” گرفته است. علیرغم شباهت آن به *آهنگ* در ،یسی، بیش از هنر موسیقی تجسم می یابد. این قالب شاعرانه از آیین هایی سرچشمه می گیرد که برای موجودات برتر با احترام قصیده می خوانند. هیچ فرهنگی بدون مناسک زندگی نمی کند. TEMP که برای ایجاد یک شروع جدید جاه طلبانه به فضا سفارش داده شده است، فضا را با رویکردی کاملاً متفاوت از مستاجران قبلی خود احیا می کند. این تیم با ارجاع به مکان‌های آیینی از فرهنگ‌های مختلف، سفری بی‌تجربه را با آواز خواندن به سمت هنر، سروده‌ای برای م،ویت سکولار آن ایجاد ،د.

تفکر عظمت. در ورودی آن، آجرهای شیشه‌ای درخشان، آجرهای قرمز رنگ اصلی ساختمان را در بر می‌گیرند و به زیبایی در کنار هم کدورت و شفافیت، تاریخ و مدرنیته را روشن می‌کنند. یک تونل باریک کوتاه، بازدیدکنندگان را با حسی رازآلود پذیرفته است. سیرکو،یون سپس به یک ،مت استراحت در طبقه دوم و یک سالن نمایشگاه اصلی در طبقه اول ت،یم می شود. با قدم زدن در اعماق سالن، حجم فضایی در هر پیچ افزایش می یابد و به طور چشمگیری چشم انداز سالنی به ارتفاع 8 متر در مرکز آن باز می شود.

TEMP سقف های منحنی را طراحی کرده است که به آرامی سقف دندانه اره را از روزهای صنعتی آن سنگین می کند. امواج تکراری، مانند ابرها، به آسمان در حال تغییر که از طریق نورگیرها دیده می‌شود اشاره می‌کنند و به نور طبیعی اثیری اجازه می‌دهند تا سالن را در طول روز حمام کند.

یک سفر آیینی. در همه فرهنگ ها، نورها هم برای اه، عملی و هم برای اه، م،وی خدمت می کنند. در جایی که نور طبیعی به آن برخورد نمی کند، نورهای مصنوعی همچنان با یک تجربه آیینی مفید مطابقت دارند. بین چارچوب صنعتی و پیش‌آمدگی منحنی جدید، چراغ‌های نواری LED در پشت منحنی‌ها نصب می‌شوند که طاق‌ها را می‌شویند و با پایان روز نور ملایم را از بین می‌برند. در امتداد پله‌ها و مسیرها، چراغ‌های بالا در شکاف‌های باریکی نصب می‌شوند که زمزمه‌های آرام‌بخشی را به گوش می‌رسانند.

به این پناهگاه هنری فرورفتگی هایی با اشکال مختلف اضافه شده است. آنها که برای قاب بندی اشیاء هنری در اندازه های مختلف طراحی شده اند، چشم ها را می کشند و به ،وان محراب های سکولار برای هنر در انتظار قدرد، عمل می کنند. تضاد رنگ های خنثی شخصیت مرکز هنری را مشخص می کند. گچ بژ و کف چوبی محیطی گرم را ایجاد می کند که بنیانگذار آن را برای بازدیدکنندگان متصور بود. از سوی دیگر، دیوارهای خا،تری خا،تری آنها را از نظر بصری به فضاهای فرعی مانند فروشگاه های هنری و پذیرایی هدایت می کند.

ترمیم صمیمی TEMP از پیکربندی منحصر به فرد 2 طبقه برای ایجاد کنتراست بیشتر استفاده می کند. در حالی که طبقه اول تفکر عظمت را تشویق می کند، طبقه دوم الهام بخش بازسازی صمیمی است. پارتیشن ها برای جداسازی اتاق های کوچکتر از یکدیگر نصب می شوند. TEMP اتصالات آنها را برای سفری از اکتشاف کنجکاو با ملایمت تلطیف می کند. دهانه شکاف اجازه می دهد تا نگاهی دزدکی به اتاق چای خوری سرپوشیده داشته باشید، در حالی که پله ها، دهانه های پایین تر و طاقچه ها به یادآوری پراکنده ای از فداکاری می شوند. از آنجایی که بنیانگذار در تلاش برای ایجاد یک مجله چند بعدی برای هنر است، TEMP عملکرد انعطاف پذیر و تأثیر متفکرانه را ،یب می کند، یکی در خدمت خلاقیت هنری و دیگری، آرزوهای انسان گرایانه.