راهروهای سبز چیست؟ | آرک دیلی

مفهوم “کریدور اکولوژیکی” در طول دهه 1990 ظهور کرد که توسط بحث های مربوط به حفظ محیط زیست در جامعه علمی تقویت شد. قو،ن بر اساس مطالعات عمیق در مورد حرکت گونه های جانوری و توزیع جمعیت آنها برای نرم ، و سازماندهی اثرات زیست محیطی فعالیت های انس، ایجاد می شود.

در این زمینه، معماری و طراحی شهری ابزارهای بسیار خوبی برای ساخت کریدورهای سبز هستند که امکان تعامل سالم و پایدار بین انسان و طبیعت را فراهم می‌کنند و آگاهی زیست محیطی را گسترش می‌دهند. از طریق آنها، معماری منظر به یک مصنوع زیباشناختی و حسی برای پیوند مجدد بین همه موجودات زنده تبدیل می شود، که نشان دهنده وسیله ای برای توسعه پایدار در یک سناریوی معاصر است که در آن طبیعت به ،وان یک شی دیده می شود.

این کریدور اکولوژیکی و تفریحی Cerros Orientales، واقع در بوگوتا، کلمبیا، طراحی شده توسط تیم معمار دایانا ویزنر، نمونه ای از این است که چگونه یک پیشنهاد سرزمینی و منظر می تواند یک منطقه از مدیریت و حفظ محیط زیست را تثبیت کند. این پروژه شامل سه استراتژی اصلی است که به درک تأثیر یک کریدور اکولوژیکی در مراکز شهری کمک می کند. این مسئله اجتماعی را که به دنبال ادغام جوامع در مدیریت پایدار است، می چرخد. بیوفیزیک که ا،یستم و رابطه با مردم را حفظ و احیا می کند. و مسئله فضایی، از طریق ایجاد مکان تفریحی غیرفعال با فضاهای آموزشی. علاوه بر این، راهرو با مواد حساس به محیط زیست مانند خاک، چوب، سنگ و آجر ،د شده ساخته خواهد شد تا کمترین تأثیر ممکن را بر خاک داشته باشد.

علاوه بر این مثال، باید به پروژه Ruta Naturbanas در سن خوزه، کاستاریکا نیز اشاره کرد. یک زیرساخت سبز که به حفظ و نگهداری ا،یستم های طبیعی و ایجاد کریدورهای بیولوژیکی بین شهری جدید، ترویج حفاظت از چرخه های آب و ایجاد فضاهای عمومی و زیرساخت های جدید برای تحرک شهری کمک می کند. در نهایت، در یونان، پیشنهاد تبدیل معادن زغال سنگ به یک کریدور سبز نیز به ،وان نمونه ای از بهبود اکولوژیکی و سازماندهی فضایی حساس که شامل کریدورهای سبز عمومی با مناطق کشاورزی، آمفی تئاترها و مسیرهای دویدن است، قابل ذکر است. این پروژه ها علیرغم اینکه از نظر جغرافیایی بسیار دور هستند، حفظ تنوع زیستی و توسعه زیست محیطی منطقه ای را که در آن فعالیت می کنند، با تمرکز بر طراحی شهری پایدار و تاب آور هماهنگ می کنند.

با این حال، مهم است که بر تفاوت بین راهروهای سبز و پارک های خطی تأکید شود. در حالی که اولی یک واحد مکالمه است که دو ا،یستم را که قبلاً توسط فعالیت های انس، از هم جدا شده بودند، به هم متصل می کند، پارک های خطی – مانند پارک های معروف هایلاین در نیویورک – این عملکرد اتصال را انجام ندهید. آنها به دنبال آوردن تنوع زیستی به مراکز شهری هستند و گسترش آنها متفاوت است زیرا کریدورهای سبز زمین بیشتری را نسبت به پارک های خطی اشغال می کنند.

از آنجا که این یک مفهوم نسبتاً جدید است، مطالعاتی در حال انجام است تا اثربخشی آن را در مورد پایبندی حیوانات درک کنیم. به هر حال، در عصر تغییرات شدید آب و هوا، استراتژی هایی که به دنبال ایجاد ارتباط مجدد بین انسان و طبیعت، حفظ ا،یستم ها و بالا بردن دستورالعمل هایی در زمینه آگاهی زیست محیطی هستند، همیشه باید تشویق شوند.