دانشگاه‌ها: ادغام پردیس و شهر آن
محوطه دانشگاه دارای یک گونه شناسی فضایی متمایز است. این محیط‌های مستقل که به،وان یک شهر کوچک تأسیس شده‌اند، تابع خود هستند قو،ن و سیستم ها آنها به ،وان یک انحراف از شهرهای میزبان طراحی شده اند تا امکان رشد و ت،یر دانش را خارج از وضعیت موجود فراهم کنند. مراکز دانشگاهی با محوریت انتقال اطلاعات، به طور فزاینده ای به شهرسازی مرتبط می شوند. پردیس‌ها و شهرهای میزبان آنها برای تقلید از ساختار یکدیگر تکامل می‌یابند و فرصت‌هایی را برای نوسازی شهری ایجاد می‌کنند.
+ 1
بر،ب “شهر کالج” از پدیده رو به رشد س،تگاه ها و اقتصادهای جوانه زده در اطراف پردیس های دانشگاه پدید آمد. این شهرها معمولاً تحت سلطه جمعیت دانشجویی هستند، با این حال، میزبان فرصت‌هایی برای اشتغال مرتبط با دانشگاه و رشته‌های تحصیلی آن هستند. کالج هایی با قدمت کمبریج س،تگاه هایی را به این شیوه به وجود آوردند، ساختار پراکنده آن تعیین کننده طرح فعلی شهر است. با گذشت زمان، بافت شهری با کالج های خوشه ای در هم آمیخت تا شبکه ای از دانش ایجاد شود. همزیستی بین دانشگاه و شهر فرهنگ منطقه را از طریق سبک معماری، روند مد و فضاهای اجتماعی تعریف کرد.
پایه گذاری یک موسسه آموزشی در یک منطقه در حال توسعه با رشد اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی همراه است. پردیس مست،م مسکن، فعالیت های مصرف کننده، خدمات، مراکز حمل و نقل و فضاهای تفریحی است و در نتیجه رشد مرتبط با زیرساخت ها را گسترش می دهد. پردیس های آموزشی هستند به طور محکم در جوامع خود کاشته شده است. پردیس‌های حومه شهر معمولاً نهاد غالب در منطقه هستند در حالی که پردیس‌های شهری در کنار سایر مؤسسات، سازمان‌ها و محله‌ها وجود دارند.
مقاله مرتبط
دروازه آینده: بازاندیشی در طراحی پردیس
مؤسسات آموزشی با آگاهی از موقعیت خود به ،وان مباشر جوامع محلی، با برنامه ریزی شهری مدرن درگیر هستند. در اروپا دانشگاه ها هستند اصلاح موقعیت خود در جامعه، سازماندهی مجدد و گسترش ساختارهای فیزیکی خود را به عهده می گیرند. در آسیا، پردیس های دانشگاهی باز و تعاملی در کنار موسسات دسترسی محدود راه اندازی می شوند. بحث در مورد انحصار دانشگاه ها از جوامع محلی آنها همچنان برای تعریف تحولات جدید در این حوزه ادامه دارد.
مزایای ادغام دانشگاه ها در شهرهای میزبان آنها را می توان در ساختار خود کالج ها مشاهده کرد. مقیاس عملکرد پردیس ها – در معماری و شهرسازی به طور همزمان – آنها را قادر می سازد تا نیازهای اجتماعی انسان را به گونه ای که شهرها برای آن تلاش می کنند برآورده کنند. بجای اینکه به ،وان یک «شهر درون شهر» منزوی باشد، گسترش بافت دانشگاه به محیط اطراف آن برای توسعه فرهنگی و اقتصادی مفید است.
به ،وان یک عمل مثبت برنامه ریزی شهری، ساختارهای شهر را می توان مترادف با چارچوب پردیس ها طراحی کرد. تمایز اساسی بین موسسات و شهرها مقیاس است. دانشگاه ها در مقیاس انس، طراحی شده اند و به طور طبیعی روابط و ارتباطات را تسهیل می کنند. برخلاف طرح‌بندی ماشین‌محور شهرها و شهرها، پردیس‌های کالج قابلیت پیاده‌روی و خیابان‌ها را به ،وان فضاهای عمومی در اولویت قرار می‌دهند.
سرمایه اجتماعی پردیس ها با نزدیکی خانه ها، محل های کار و امکانات رفاهی افزایش می یابد. با ترجمه مفهوم به شهرها، ساختمان‌های با کاربری مختلط به پیاده‌روی یک مکان کمک می‌کنند، در حالی که به طور موثر از منطقه موجود استفاده می‌کنند. چنین پروژه‌هایی پردیس و جامعه را ادغام می‌کنند و فرصت‌هایی را برای دسترسی افراد مختلف به آنها فراهم می‌کنند. ساختمان های غنی از تراکم و مقیاس پذیر عمودی باعث کاهش پراکندگی شهری می شوند به بافت موجود محله وارد شود.
بسیاری از دانشگاه ها در اطراف یک راهرو اولیه ساخته شده اند که در آن بدنه دانشجویی و محله همزیستی دارند. چنین راهروها و شرایط لبه رشد و ارتباط را از طریق انتقال ایده ها و منابع تسهیل می کند. فضاهای عمومی در این آستانه پشتیب، می کند رابطه همبستگی و سودمند متقابل بین نهاد و جامعه برنامه هایی که هم نیازهای دانشگاه و هم محله را برآورده می کنند – مانند مسکن ارزان قیمت، مشاغل و فضاهای تفریحی – تعامل را تشویق می کنند و به ادغام “،د شهر” در کلان شهر کمک می کنند.
پردیس‌های دانشگاهی با محافظت از هویت خود، در ایجاد حس اجتماعی در میان اقامتگاه‌های خود فوق‌العاده هستند. شخصیت با تاریخ، فرهنگ، نام تجاری و نشانه های دانشگاه تعریف می شود – درست مانند یک شهر. شهروندان و جوامع آکادمیک از طریق میراث و مکان خود نمایندگی پیدا می کنند. شهرها و دانشگاه‌های آنها تاریخ‌هایی را به اشتراک می‌گذارند که بر پایه پیروزی و نوآوری دانشگاهی بنا شده‌اند. هویت مش، به تقویت ادغام بین دانشگاه و شهر کمک می کند.
فرصت‌هایی برای حفظ جوهره «دانشگاه-شهر» می‌تواند در قالب حفظ تاریخی و استفاده مجدد تطبیقی از مکان‌های تاریخی و فرهنگی مرتبط ظاهر شود. این می تواند شامل حفظ مقیاس، ظاهر و ظاهر آن و ترویج آموزش در میراث مش، باشد.
رابطه بین پردیس و شهر میزبان آن یک عالم کوچک پیچیده را ارائه می دهد که در آن ایده ها و ارتباطات می توانند تکامل یابند. پردیس دانشگاه آنطور که به نظر می رسد یک نهاد مستقل نیست، بلکه کاتالیزور پیشرفت در برنامه ریزی شهری و جامعه انس، است. از طریق ایجاد یک ارزش رابطه‌ای بین پردیس و محیط شهری آن، شهرهای دانشگاهی به مراکز دانشی پر جنب و جوش و در مقیاس انس، تبدیل می‌شوند.
مقاله مرتبط
دروازه آینده: بازاندیشی در طراحی پردیس
منبع: https://www.archdaily.com/996393/univercities-the-integration-of-the-campus-and-its-city